admin Humaan immunodeficiëntievirus is een langzaam replicerend retrovirus. Het veroorzaakt het verworven immunodeficiëntiesyndroom (AIDS), een aandoening bij de mens waarbij het progressieve falen van het immuunsysteem levensbedreigende opportunistische infecties en kankers laat gedijen. AIDS is het late stadium van HIV-infectie, wanneer het immuunsysteem van een persoon ernstig beschadigd is en moeite heeft met het bestrijden van ziekten en bepaalde vormen van kanker. Hiv-tests worden gebruikt om de aanwezigheid van het humaan immunodeficiëntievirus (hiv), het virus dat het verworven immunodeficiëntiesyndroom (aids) veroorzaakt, in serum, speeksel of urine te detecteren. Dergelijke tests vertellen u of u besmet bent met hiv of niet. Volgens een ruwe schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) had een gebrekkige bloedscreening vanaf 2000 wereldwijd geleid tot 1 miljoen nieuwe hiv-infecties.
Volgens de CDC komt 1 op de 4 nieuwe hiv-infecties voor bij jongeren tussen 13 en 24 jaar.
Er zijn twee soorten hiv-virussen, het hiv-1 en het hiv-2. Tenzij anders vermeld, verwijst de term “HIV” in de Verenigde Staten voornamelijk naar de HIV-1. HIV-2-infecties komen voornamelijk voor in Afrika.
Zowel HIV-1 als HIV-2 werken door het infecteren en verlagen van de niveaus van de CD4+T-cellen, cellen die cruciaal zijn om het lichaam te helpen ziektes te bestrijden. Wanneer het aantal CD4+T-cellen onder een kritiek niveau daalt, wordt het lichaam steeds vatbaarder voor opportunistische infecties. HIV-1 en HIV-2 lijken hun RNA anders te verpakken. Tests wijzen uit dat hiv-1 beter kan muteren (hiv-1-infectie ontwikkelt zich sneller tot aids dan hiv-2-infectie en is verantwoordelijk voor het merendeel van de wereldwijde infecties).
HIV wordt verspreid via bloed en genitale vloeistoffen, inclusief pre-zaadvloeistoffen en sperma of moedermelk. Je kunt met hiv besmet raken door onbeschermde seks of andere vormen van seksueel gedrag te hebben met een hiv-positief persoon, of door naalden, spuiten of ander injectiemateriaal te delen met iemand die besmet is met hiv.
Het duurt over het algemeen een tijdje om nauwkeurige resultaten te krijgen van een test. Dit komt omdat de bloedtesten die u doet niet testen op de aanwezigheid van hiv zelf in uw bloed, maar in plaats daarvan testen op de antilichamen die uw lichaam aanmaakt in een poging het virus te bestrijden. Veel hiv-positieve mensen weten niet dat ze besmet zijn met het virus.
De hoeveelheid tijd die nodig is voordat antilichamen op HIV-tests verschijnen, is zeer variabel, omdat ze al na twee weken of pas na zes maanden kunnen verschijnen. In die periode kun je hiv-negatief testen, ook al ben je besmet met het virus. Je kunt nog steeds hiv krijgen van iemand die in de vensterperiode zit. Omdat donoren zich niet bewust zijn van hun infecties, worden gedoneerd bloed en bloedproducten die in de geneeskunde worden gebruikt, routinematig gecontroleerd op het hiv-virus.
Zowel u als uw partner moeten zich laten testen op hiv en uw status kennen voordat u voor de eerste keer seks hebt. Zwangere vrouwen moeten tijdens elke zwangerschap positief worden getest. Als de moeder met hiv is geïnfecteerd, moet ervoor worden gezorgd dat de kans dat het virus op de baby wordt overgedragen, zo klein mogelijk wordt gehouden. Er zijn tegenwoordig medicijnen beschikbaar die tijdens de zwangerschap op de juiste manier worden ingenomen en het risico dat het hiv-virus op de baby wordt overgedragen, zeker kunnen verminderen.
De meest gebruikte hiv-test is een bloedtest. Bloed zal eerst worden getest met behulp van de ELISA-test (enzyme-linked immunosorbent assay). Als er antilichamen tegen HIV in het serum aanwezig zijn, kunnen ze aan deze HIV-antigenen binden.
ELISA-resultaten worden gerapporteerd als een getal. Als de ELISA-test positief is, worden de resultaten bevestigd met behulp van de Western Blot-test, die alleen op HIV-antilichamen test. In de Verenigde Staten worden dergelijke ELISA-resultaten niet als ‘positief’ gerapporteerd, tenzij bevestigd door een Western Blot-test. Nieuwere hiv-tests kunnen hiv-antilichamen detecteren in mondvloeistoffen (geen speeksel), een schraapsel uit de mond of urine. In 2012 keurde de FDA de eerste “in-home” hiv-test goed. Het maakt gebruik van een mondstaafje en toont resultaten in 30-40 minuten. Elk positief testresultaat moet worden bevestigd door een laboratorium met behulp van de Western Blot.
Na een negatieve test van zes maanden wordt aanbevolen dat personen zes maanden later een laatste controle krijgen om de resultaten te bevestigen. Als de resultaten nog steeds negatief zijn, is het vrijwel zeker dat de persoon niet besmet is met hiv.
HIV is vergelijkbaar met andere virussen, zoals virussen die verkoudheid en griep veroorzaken, met één belangrijk verschil: het menselijk lichaam kan HIV niet kwijtraken. Dat betekent. Als je HIV krijgt, krijg je het voor het LEVEN.
Op dit moment bevinden we ons op een kritiek moment in de strijd tegen hiv/aids.
Vroeger was aids een doodvonnis, maar nu ondergaan meer dan 8 miljoen mensen levensreddende behandelingen. Tegen 2015, met de opschaling van de behandeling en preventie van hiv, zouden we het begin van het einde van aids kunnen zien.
